شاید حق با من نباشد

یک دسته از آدم ها هستند که بعد از آنکه مُردند مردم می فهمند آنها که بوده اند! دسته دیگر از آدما ها آنهائی اند که در حقشان اجحاف می شود، بعد از مُردن و گذشتن از سال ها از مرگشان تازه مردم می فهمند آنها که بودنند و چه بودنند  و چه می گفتند؛ چرا حق با آنها بود و چقدر در زمان و مکان حیف شده اند. و بر عکس هم هستند آن دسته که بعد از مرگ و خاک خوردنِ قبرشان مردم بفهمند عجب حجم عظیمی از حماقت را سال ها تحمل کردند و باقی ـش را بیخیال که حوصله شرح قصه نیست...!
اما یک دسته ی آخر هم هستند که نه وقتی زنده اند، نه وقتی مُرده اند و سال ها از مرگشان گذشته، هیچ کس نمی فهمد اینها چه می گفتند و اصلن خط فکری ـشان چه بود! برای چه زنده بودند، برای چه زندگی کردند و برای چه مُردند... شاید حق با آن ها نباشد، شاید اشتباه کنند و هزار و یک شایدی که خلافِ چیزی که هستند را ثابت کند. اما آن ها همانی هستند که هستند و می مانند همانطور که بوده اند، بی هیچ چشم داشتی به چشمی که ببیند و گوشی که بشنود.