به چوخ رفته

گاهی اتفاقات و داستان ها در زندگیِ واقعی و قابل لمس، دقیقن مثل محتلم شدن در خواب است، خوب و شیرین و و و، اما فردایِ قضیه... میدانی؟! و قسمت تلخ ـش اینجاست که دستِ تو نیست، دقیقن مثل خواب، در این سیر زمانی باری اتفاق می افتد و دفعه ای ناپدید می شود! انگار که سیستم اینطور باشد، که هر چند یک بار تمامِ احساساتِ صادقت را اشباع کاذب کنی، و یک روز که احتمالن وسط های پاییز است، کنار میزنی و تار به تار نگاه می کنی، می بینی که دیگر هیچ کدام از حس هایت با تو صادق نیستند و توئی و یک راهِ دراز و چیز هایی که قابل باز یافت نیست !

نقاشی از من.