نویسنده در خواب است

آدمی در پستو های خود هر چیزی ممکن است داشته باشد که فقط مکان و موقعیت مناسب باعث شکوفاییِ آن ها می شود. که حال می تواند خصلت های خوب باشد یا مقابل ـش. داشتم فکر می کردم که کدام موقعیت بود که از پستویِ وجودم نفرت را بیرون کشیدم، چالش بر انگیز بود که چه اتفاقی افتاد که فهمیدم می توانم متنفر باشم! می توانم سنگ دل باشم، می توانم بی رحم باشم، خونسرد، سرد... و دیدم چقدر زمان و مکان های نامناسب در زندگی ام وجود داشته که ناخواسته از پستویِ وجودم گونیِ خصلت های آنتی جالب را تِخ کرده ام...
دلم باران می خواهد، از گوشه ی پنجره به آسمان نگاه می کنم، خیلی وقت بود این کار را نکرده بودم، یک ستاره همیشه از این گوشه در زاویه ی دید من قرار می گرفت که برایش اسم انتخاب کرده بودم، اما امشب نبود، رفته بود، ستاره ای که سال های نوریِ زیادی از بین رفتن ـش می گذشت و من برای نورش اسمی در نظر گرفته بودم، دیگر آنجا نبود. یادم آمد تنها اتفاقِ خوشحال کننده ی تابستان را، بارشِ شهابی برساوشی که حاصل حرکت زمین از میان ذرات بجا مانده از دنباله دار سوئیفت تاتل است. یادتان نرود که شنبه شب، بیست و یکِ مرداد، به آسمان خیره شوید و از شهاب باران لذت ببرید.
دوباره که به جای خالیِ ستاره ام نگاه کردم،؛ خنده ام گرفت، چون تمامِ جا های خالیِ زندگی ام کنار هم ردیف شدند و من ماندم و ماتمِ اینکه جا های خالی را با کدم گزینه ی مناسب پُر کنم؟ که اصلن گزینه ای هست که بخواهد مناسب باشد؟ که من ماندم و تخته هایی که کم دارم و بالا خانه ای که داده ام اجاره... که بحث از کجا به کجا کشیده شد و دیدی آخر خاتون؟ کار داده ای دستم...

بشنوید، هفتمین ترک از آلبوم Stationary Traveller ، اثری ماندگار از گروه Camel به سال هشتاد و چهارِ میلادی.
Fingertips
عکس از من.