صبح‌گاهان رهروان شب ستایش می‌شوند

یک تفاوت بین من و حضرت امیرالمومنین (ع) هست که ایشون نصف شب به صورت ناشناس برای یتیم‌ها خوراکی می‌بردند، بنده وبلاگ ها را می‌خوانم. چرا که وبلاگ خوانی هم عالمی دارد سوای وبلاگ نویسی! شاید من یکی از انگشت شمار آدم های نیم کره‌ی شرقی زمین باشم که این ساعت می‌نشینم و بی صدا خط فکری کسانی رو دنبال می‌کنم که هیچ ایده ای ازشان ندارم.

پ.ن| یک سوالی هم هست که، چطور امیرالمومنین (ع) به صورت ناشناس برای یتیم ها خوراکی می‌بردند که همه می‌دانند؟ 

پ.ن۲| شاید ناشناس بودن آن زمان ماهیتش فرق داشته است!