حباب

اول ـش روشن بود و در این سکوت تنها نکته ی جالب شکست نور بود. البته سکوت نه به معنای لغوی ـش، وقتی همه ی حرف ها و صدا ها برایت یک نامفهومیِ خاصی دارند و پراکنده به گوشت می رسند، می شود همان سکوت. نمی دانم چند وقت در گیر این شکستِ نورِ جالب بودم که کم کم نوری برای شکستن باقی نماند و رفته رفته عمق این گودال عمیق را طی کردم و رسیدم به جایی! که نمی دانم اسمش چیست و نمی دانم کجاست. تنها همین که متروک، تاریک، سرد، ساکت،؛ و روی تمام در و دیوارش با خط بریل نوشته اند: آب که از سر گذشت، چه یک وجب، چه...............

برقراری ارتباط با مخاطب امکان پذیر نمی باشد.