حقیقت را فدای مصلحت نباید کرد.

می خواست که برود، از لابلای پرس و جو شدن ها آمدِ بود که: دو سه سال اول خیلی سخت است ها... آنجا بهشت نیست ها... با چشم باز ها، مراقبت ها... . او چه می گفت؟ بعد از بیست و اندی سال سختی کشیدن و خوردن از خودی ها؟ دو سه سال؟! هــمه ـش؟! آنجا اگر جهنم هم باشد هوا از اینجا بهتر است.

پسر این خیلی دردناکه! اینکه مثل یک عروسک تو دست یک بچه ی "شیطان" باشید که هر روز با سر و صورت به در و دیوار کوبیده شوید و آخ؟! نه، عروسک ها همیشه لبخند روی لب ـهاشان است! من نمی دانم این حجم دردناک رو چجور بنویسم که چراغ اینجا خاموش نشه!

به قول یحی بن معاذ رازی:

ای عالمانی که قصرهاتان قیصری، خانه هاتان کسرایی، پوشش هاتان ظاهری، موزه هاتان جالوتی، مرکب هاتان قارونی، کاسه هاتان فرعونی، رفتار نادرست ـتان جاهلی و راه و رسم ـتان شیطانی ـست، چه چیزتان به شریعت محمد است؟! (صفحه 297 ، قلند و قلعه)