سال ها بعد، نهم دی ماهِ آیندگانِ ما. صحبت سر این است که ما نه عقلی برای انقلابی عقلانی داشتیم، نه بیضه ای برای انقلابی تخماتیک!
بعد از ظهر دیروز کارم به بیمارستان کشید، برای کلیه و حالات تهوع و امثالهم، و تمام امروز تا به این ساعت را زیر پتو، خیره به سقف بوده ام و این توفیقی اجباری بود برای من، تا فکر کنم. و اصلن شوخی نیست که نزدیک به چهار ده ساعت فکر کنی و به هیچ نتیجه ای نرسی!
خسته از انقلاب و آزادی، خسته از این حــجـــمِ حماقت! خسته از روزگار، خسته از جبر/اختیار، از نبودن نفرات! آخ آخ از خودم، از خودم.
- ۱۰ دی ۹۶ ، ۲۱:۳۲