برنامه های بعدی

سال ها بعد؛ رویِ نیمکتِ رنگ و رو رفته ای زیر درخت بیدی با یک ستِ آبی نشسته ام، مو هایم کوتاهِ کوتاه و یکی در میان سفید. سیگار پیچ روی پاهایم و با دستانی لرزان توتون را رول میکنم؛ با یک دمپاییِ سفیدِ جلو باز سلانه سلانه از کنارِ دیوارِ حیاطِ آسایشگاه حاشیه را قدم میزنم، سیگار می کشم، به تک تکِ آجر ها فحش می دهم...
هزاران سال بعد؛ صده ای که درش هستیم را احمقانه ترین، خنده دار ترین و عبرت آمیز ترین صده می دانند.