همین دیروز

پوشه ی عکس هایم را باز کردم و کاش این کار را نمی کردم! اتاقم پر شد از لحظه هائی که سال ها پیش آنها را فریز کرده بودم و محصور در فایلی، در فضایی بیکران از هیچ چیز، پشتِ سر کلی نادیده گرفتن ـها اما؛ با دوبار کلیک روی آن تمام قضیه را وارونه شد و این من بودم که اسیر آنها شده بودم، دیدم معصومیت های از دست رفته را، لبخند ها، شهر بازی ها، دیدم هرچیزی که زمان از من گرفت را... یخ لحظه های گشته م را با نگاه کردن ـشان آب کردم، چشمانم تر شد، قلبم تیر کشید و باور کنید دوستان، تاریخِ زیر عکس ها هیچ محلی از اعراب ندارند، وقتی تمام عکس ها را گویی همین دیروز گرفته اند! همین دیروزِ لعنتی، آره، همین دیروز...

پ.ن| تُف بر حالی که خوب نیست، نه تا زمانی که به گذشته تبدیل نشده!

Pearl Jam - Black (Ten)