"تو"

از آنجا که "فضیلت" همواره در حال رشد است، پس نمی‌تواند با "عادت"، که در آن رشد و تحولی نیست رابطه‌ای داشته باشد. چراکه ضرورت ناشی از عادت، اختیار را از بین می‌برد و اراده در تحقق فضیلت لازم است!

حال فکر کردن به "تو" که خود فضیلت است؛ عادت فکر کردن به "تو" را چطور نقل کنم؟