هنر خود را تو کمد قایم کنید

من نقاشیام رو خیلی دوست دارم! تا به امروز که دارم این کار رو می‌کشم و هنوز تموم نشده و هنوز نمی‌دونم چجوری قرار هست تموم بشه، مثل همون موقع که شروع کردم به کشیدن‌ش و نمی‌دونستم قراره چی بشه... خیلی از دوستام به صورت جدی و شوخی، دستوری و درخواستی، ازم خواستن این رو بدم به‌شون! جواب منم به همه منفی بوده با یک لبخند! بعد یبار اومد تو ذهنم که برای تولد مدیرم به اون هدیه بدم! ولی بازم دیدم زورم میاد... دیدم حاضرم مثلن یه کتونی اورجینال یا یه ساعت تا سه تومن بگیرم براش، ولی این نقاشی رو دیوار خودم باشه... 

میدونی؟ من می‌نویسم بیشتر نثر گاهی هم نظم، نوشتن کمک می‌کنه به آدم هایی که زیاد اهل صحبت کردن نیستن در مورد اون چیزی که داره وجودشون رو میخوره... ولی یجا میرسی لب یه پرتگاه که وامیستی و می‌بینی همه کلمه ها دارن پرت میشن پایین و به تو چیزی نمی‌رسه برای نوشتن... میری سروقت کار های دیگه، مثل عکاسی، مثل ساز، مثل نقاشی... 

برای اینه که میگم اون حس ها فروشی نیست... برای اینه که هنری اگر دارم تو اتاق خودمه و زیاد پیگیر دیده شدن و فروختن‌شون نیستم...